dlaczego mam być dobrym?
altruistą
wolontariuszem
pacyfistą
emisariuszem
wegetarianinem
humanistą
wszystkim byleby tylko nie być
radosnym i wiernym chrześcijaninem?
tak, wiem – wszystko jest do pogodzenia
potrafisz godzić wodę z ogniem
swawolę i pragnienie zbawienia
ważne, by wypaść pobożnie przed ludzkim okiem

wymachujemy sztandarami tolerancji
stroniąc od ewangelicznych gwarancji
zapytani o intencje
unikamy jasnej odpowiedzi
lub atakując
głosimy innym płomienne konferencje
ze ślepymi uliczkami pełnymi sentencji
z pokrzywionymi ścieżkami pragnień
zatrzymani wpół uśmiechu
dla zysków i uznania wzdychamy w atencji
drapani wewnątrz cichym pytaniem
poszukiwaniem – rozstaniem
spotkaniem – sprawozdaniem
czy gotów jesteś do kochania Boga bez pośpiechu?

Postscriptum
jakie czuwanie – przygotowanie
takie spotkanie

ks. Andrzej Hładki, Rokitno, 23.11.2021

2 NIEDZIELA ADWENTU, ROK C

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Łk 3,4c.6
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA Łk 3,1-6
Wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże

+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i Trachonitydy, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni.
Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza:
«Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina zostanie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże».

Oto słowo Pańskie.

JAN GOTUJE DROGĘ PANU
„Należy przeto zbadać, w czym Chrystus wzrastał, a w czym Jan się umniejszał. Lud widząc wstrzemięźliwość Jana, jego odosobnienie od ludzi, uważał go za Chrystusa; widząc natomiast Chrystusa jedzącego z celnikami, przebywającego wśród grzeszników, nie uważał Go za Chrystusa, lecz za proroka. Jednakże z biegiem czasu, Chrystus, uważany za proroka, został uznany za Chrystusa, a okazało się, iż Jan, którego miano za Chrystusa, jest prorokiem. Tak spełniło się to, co o Chrystusie przepowiedział Jego poprzednik: „On ma wzrastać, ja zaś umniejszać się”...
Powiedziano dalej: „Krzywe drogi staną się prostymi, a ostre wygładzonymi”. Krzywe staną się prostymi, gdy serca złych, skrzywione przez niesprawiedliwość, zostają sprowadzone do nakazów sprawiedliwości. Ostre zaś drogi przemieniają się w gładkie, gdy przykre, gniewne umysły przez udzielenie im łaski z nieba stają się łagodne. Gdy bowiem umysł gniewliwy nie przyjmuje słów prawdy, to jakby ostrość drogi powstrzymuje idącego. Skoro jednak gniewliwy umysł dzięki otrzymanej łasce łagodności przyjmuje słowa skarcenia i zachęty, to kaznodzieja znajduje gładką drogę tam, gdzie przedtem z powodu tej ostrości nie mógł iść, to jest nie mógł rozwinąć swej kaznodziejskiej działalności.
Powiedziano dalej: „Każde ciało ujrzy zbawienie Boże”. Każde ciało, to jest każdy człowiek ujrzy zbawienie Boże, czyli Chrystusa, którego w tym życiu żaden człowiek widzieć nie mógł. Gdzie tymi słowy kieruje prorok oko proroctwa, jeśli nie na dzień Sądu Ostatecznego? Skoro niebiosa się otworzą i gdy wobec posługujących aniołów i zasiadających z Nim wspólnie apostołów Chrystus okaże się na stolicy swego majestatu, wtedy ujrzą Go zarówno wszyscy: tak wybrani jak i odrzuceni, aby sprawiedliwi z otrzymanej nagrody bez końca się cieszyli, a niesprawiedliwi biadali na wieki w katuszach.”

GRZEGORZ WIELKI, ŚW. (+ 604). Pisarz łaciński. Wielki papież przełomu starożytności i średniowiecza i wielki nauczyciel Europy, autor licznych listów, podręcznika dla kapłanów, komentarzy do Księgi Hioba i Ezechiela, komentarzy do Ewangelii niedzielnych, listów i sławnych Dialogów, wśród których znajduje się żywot św. Benedykta

[zob. ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok C”. Wydawnictwo WAM 2015. s. 30]

(grafika/foto)
autor: JerzyGorecki