życzymy sobie jako obdarowani
do dzielenia się sercem Miłością animowani
czy życzymy sobie zachłannie roszczeniowi
wymagający od innych sami uprzywilejowani?
kto nie umarł dla grzechu
nie zmartwychwstanie do życia
możesz składać wiele życzeń bez pokrycia
jeśli życzysz tego o czym nie masz pojęcia
dziś jest okazja błogosławieństwa do przyjęcia
Wielkanoc to nie pisanki zapisane znakami
to znaki przebaczenia pisane czynami między nami
kto domaga się procesji rezurekcyjnej
a sam na co dzień nie idzie z miłością do ludzi
ten domaga się osądzenia na drodze rezolucyjnej
niech ta Wielka Noc Pańska – radość chrześcijańska
do życzliwej pomocy i zaangażowania cię zbudzi
życząc – prosząc
dziękując – modlitwy wznosząc
spożywając śniadanie
wcześniej błogosławiąc za nie
licząc na zdrowie
i że ktoś coś dobrego powie
sam bądź czuły i uśmiechnięty
przez Anioła będziesz wniebowzięty
Alleluja – to chwalenie Pana
gdy dusza radością rozpierana
zasmakowało paschalne świętowanie
chcę żyć wdzięcznością z Tobą Panie!
ks. Andrzej Hładki, Koźla 2021.03.30
NIEDZIELA WIELKANOCY
ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
MSZA W DZIEŃ
SEKWENCJA
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.
Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Ja Zmartwychwstałego blask chwały ujrzałam.
Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Por. 1 Kor 5, 7b-8a
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha.
Odprawiajmy nasze święto w Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA J 20, 1-9
Apostołowie przy grobie Zmartwychwstałego
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Oto słowo Pańskie.
O ŚWICIE...
„Późno po szabacie, o świcie pierwszego dnia tygodnia” (Mt 28, 1nn). Nie zna tego dzień zwyczajny, nie ma tego w codziennym życiu. Wieczór kończy, a nie zaczyna dnia, przynosi ciemność, a nie jasność. Nie przemienia się on w zorzę, gdyż nie wschodzi wtedy światło. Tu zaś ojciec nocy – wieczór – rodzi dzień. Odwraca się porządek ku czci Stwórcy. Z niezwykłego zjawiska promienieje tajemnica, zaczyna służyć Stwórcy, przestaje służyć czasowi.
„Późno po szabacie, o świcie pierwszego dnia tygodnia, przyszła Maria Magdalena i druga Maria, aby obejrzeć grób” (Mt 28, 1). Późno przychodzi do pojednania kobieta, która tak bardzo spieszyła do grzeszenia. Wieczorem szuka Chrystusa ta, która rano przywiodła do upadku Adama. „Przyszła Maria Magdalena i druga Maria, aby obejrzeć grób”. Ta co z rajskiego drzewa wzięła niewiarę, teraz spieszy, by z grobu wziąć wiarę, spieszy, by ze śmierci zyskać życie, jak przedtem zerwała śmierć z drzewa życia.
„Przyszła Maria”. To imię należy do Matki Pana. Przyszła matka, gdy zwracamy uwagę na imię: przyszła kobieta, aby znów stać się matką żyjących, jak stała się matką umarłych – aby na niej spełniło się to, co napisano: „Oto matka wszystkich żyjących” (Rdz 3, 20). „Przyszła Maria i druga Maria”. Nie „przyszły”, lecz „przyszła”. Dwie pod jednym imieniem, nie przypadkowo, lecz dla tajemnicy. „Przyszła Maria i druga Maria”. Sama przyszła, a jednak przyszła i druga: druga przyszła, a jednak ta sama. Kobieta miała zmienić życie a nie imię – przez cnotę a nie przez płeć; miała stać się zwiastunką zmartwychwstania, ta która była zwiastunką upadku i śmierci. „Przyszła Maria, aby obejrzeć grób”, aby tę, którą uwiódł widok drzewa, odnowił widok grobu, i jak powalił ją widok rozkoszy, tak ją podniósł widok zbawienia.
„A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi, albowiem anioł Pański zstąpił z nieba”. Zadrżała ziemia, ale nie dlatego, że anioł zstąpił z nieba, lecz że Pan powstał z grobu. „Powstało wielkie trzęsienie ziemi”. Wstrząsu doznaje chaos, otwiera się przepaść, rozdziera się wnętrze, drżą góry i posady ziemi, staje piekło, śmierć jest osądzona, że godząc w winnych – na samego Pana się rzuciła, panując nad sługami – przeciw Bogu zapłonęła, wściekając się na ludzi – rzuciła się na Boga. Ginie prawo piekła, kruszy się potęga śmierci, wyrządzona sędziemu krzywda budzi zmarłych. Oni odzyskują ciała, człowiek zostaje odnowiony, wraca życie, wszystko stworzenie korzysta z łaski, ponieważ sąd przeszedł w ręce Sprawcy życia. „Powstało wielkie trzęsienie ziemi”. Dlaczego wielkie? Oby był w on czas choć lekki wicher wyrwał śmiercionośne drzewo! Oby mgła przysłoniła była widok tej kobiety! Oby czarna chmura zaciemniła była blask zatrutego jabłka! Oby zadrżała była ręka, która się wyciągnęła po zakazany owoc! Oby nieszczęsna noc oblekła była dzień grzechu i odjęła nędzę świata, niezliczone ofiary śmierci i krzywdy Stwórcy!”.
PIOTR CHRYZOLOG, ŚW. (380–450). Pisarz łaciński, doktor Kościoła. Był biskupem Rawenny. Jako wielki mówca zyskał sobie przydomek „Złotosłowy” – „Chrysologos”.
[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 143n]
(grafika/foto)
Autor: geralt