wiem, że żyję
wiem, że przeminę
wiem, że umieram
wiem, że nie zginę

tęsknię za dobrocią
co sączy się słońcem
codziennych niepotrąceń

tęsknię za życzliwością
co nie współzawodniczy
w deptaniu po trupach
w cynizmu butach

tęsknię za miłością
co dotykiem potrafi
cieszyć się podarowaną
razem codziennością

ufam jak pasterze
co owiec strzegąc
mogą samotność przemóc

ufam symeonowym czekaniem
co kroczeniem jest
a nie biernym staniem

29 grudnia Piąty dzień Oktawy Bożego Narodzenia
fr. Leon, Międzyrzecz, Rozważanie, Łk 2,22-35