Rozważania

Rozważanie - 17 Niedziala Zwykła w ciągu roku - Rok B

test na inteligencję
przeszła błyskając oczami
wiewiórka rudo uśmiechająca
do komisji w garniturkach

roześmiana do łez
pobiegła do biurka
gdzie stały rządkiem
pieczątki dla wiedzących
wszystko o wszystkich – wiewiórkach

wiedzieć wiedząc wiedzących wiedzę
uważać uważnie uwagą rozważną
przyznać przyznane poznanie poznane
lecz
nie na wszystko jest odpowiedź dobra
i pożyteczna
tylko głupcy i pyszałkowaci
mają zawsze coś do powiedzenia
tam gdzie jest „coś” do przemyślenia

ks. A.H. 28.07.2018 Żary

17 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Łk 7, 16
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA J 6, 1-15
Jezus rozmnaża chleb

+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha.
Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: « Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili? ». A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić.
Odpowiedział Mu Filip: « Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać ».
Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: « Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu? ».
Jezus zatem rzekł: « Każcie ludziom usiąść ». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy.
Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: « Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło ». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów.
A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: « Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat ».
Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.
Oto słowo Pańskie.

MOC SŁOWA BOŻEGO
„Na pustyni Pan nasz rozmnożył chleb, w Kanie zamie nił wodę w wino (J 2, 1–11) i w ten sposób przyzwyczaił ich usta do swego chleba i do swego wina aż do chwili, gdy im da swoje Ciało i swoją Krew. Dał im skosztować chleba i wina, które przemijają, aby w nich wzbudzić pożądanie swojego Ciała i swojej Krwi, które ożywiają. Dał im szczodrze rzeczy błahe, aby wiedzieli, że Jego dar najwyższy będzie darmowy. Dał im za darmo, choć mogli kupić od Niego, aby wiedzieli, że nie żąda od nich zapłaty za rzecz nie do oszacowania, bo choć zapłacił cenę chleba i wina, nie mogli zapłacić za Jego Ciało i za Jego Krew. Nie tylko dał nam za darmo swe dary w obfitości, ale nas przygarnął z miłością, bo dał nam rzeczy drobne za darmo, aby nas pociągnąć do pójścia i przyjęcia za darmo tak wielkiej rzeczy, jaką jest Eucharystia”

Efrem, św. (+ 373). Pisarz syryjski. Do końca życia pozostawał diakonem. Największy poeta syryjski, diakon w Edessie, który pozostawił liczne hymny, pieśni, komentarze poetyckie do Pisma św., pisma poetyckie i polemiczne. Jego dzieła odznaczają się wyjątkowym bogactwem poetyckim.

[ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 399]

 

(grafika)
Autor nieznany

© Kartka z liturgii. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Odwiedza nas 100 gości oraz 0 użytkowników.